Wekenlang is het al onderwerp van gesprek. Wat ver weg leek, is opeens ongelofelijk dichtbij. Zó dichtbij dat iedereen wel iemand kent die het nu heeft of zelfs al heeft gehad. En het beperkt ons enorm. Of toch niet?

We worden gevraagd om binnen en buiten op eigen terrein te blijven. Om liever geen bezoek meer te ontvangen en om afstand te houden als je wél buiten je eigen territorium komt. En die afstand kan mensenlevens redden. Een duidelijke opdracht met een nog duidelijker resultaat.

Maar wat doet dat met jou? Welke emoties komen bij jou naar boven? En wat doe je daarmee? Ook jij bent ongetwijfeld je routine kwijt. En dat brengt onrust. Want wij zijn gewoontedieren. Doen ons ding en zolang alles loopt zoals we bedacht hadden, gaat het goed.

Onzekerheid en angst

Alles lijkt nu anders. Dat verlamt en maakt onzeker. Want hoe lang gaat dit nog duren? En wat komt er nog allemaal op ons af? Juist dat niet weten, maakt het zo verschrikkelijk lastig. En ook wel een beetje eng.

Maar tegelijkertijd schept het ook een band. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Want wie je ook spreekt of met wie je ook contact hebt, iedereen weet het. Iedereen is er op de een of andere manier mee bezig. Of wordt met de gevolgen ervan geconfronteerd.

Opeens zijn we samen één en allemaal gelijk. Letterlijk. Want niemand wordt ontzien. Leeftijd, afkomst of opleidingsniveau, het doet er niet toe. We zijn allemaal ondergeschikt. We kunnen niets anders doen dan onze nederigheid tonen en doen wat er van ons wordt gevraagd om erger te voorkomen. Of is er meer?

Verandering

De wereld is in transformatie. Er is een grote verandering gaande en wij zijn daar allemaal onderdeel van. De aarde geeft een heel duidelijk signaal af en zorgt ervoor dat iedereen het hoort. Het is onmogelijk om dat niet op te merken.

De wereldwijde verandering komt heel dichtbij. Het raakt iedereen. Het raakt jou en het raakt mij. Het maakt ons bewust van datgene dat echt belangrijk is. Het zorgt dat we beseffen waar het in het leven echt om draait. Wat we met elkaar onbewust vergeten zijn. Waar we in ons altijd zo drukke bestaan geen aandacht voor hebben.

Lichtpuntjes

En juist dát zie ik als een van de lichtpuntjes in de bizarre tijd waarin we met elkaar terecht gekomen zijn. Er is weer ruimte voor oprechte interesse in en aandacht voor elkaar. Hoe mooi en makkelijk is het om dankbaar te zijn, hulp of steun te bieden of iemand gerust te stellen. Al is het op afstand.

Thuis worden we bijna letterlijk gedwongen om tijd met onszelf, onze partner, ons gezin of door te brengen. Want het ‘excuus’ van reistijd naar of van je werk, de wekelijkse trainingen en sportwedstrijden, de bezoekjes aan familie en de uitjes met vrienden is er even niet meer.

Door zoveel bij elkaar te zijn, wordt alles uitvergroot. Van de ander, maar ook van jezelf. Doe er je voordeel mee. Er is eindelijk tijd voor een echt bijpraatmoment met je partner, voor een kijkje in het schoolleven van je kinderen, voor die to-do lijst die al een hele tijd op je wacht. Maar vooral ook voor dat diepgaande gesprek met jezelf. Wauw!

Zelfzorg

Je normale ritme is ver te zoeken. Dat kan je aanvliegen of volledig uit het lood brengen. Je kunt weerstand ervaren. In je lijf, mentaal of emotioneel. Dit kan voortkomen uit angst, verdriet of extreme spanning. Bewust of onbewust. Zie het mooie ervan. Ga dit avontuur met een open hart aan.

Ben extra lief voor jezelf. Eet gezond en beweeg zoveel mogelijk. Loop een blokje om of maak in je eentje die wandeling in de natuur. Of neem thuis juist een moment voor jezelf. In een zo rustig mogelijke omgeving. Liggend op je bed of zittend op de bank in je woonkamer of een stoel in de tuin. Adem een aantal keren goed in en uit. Voel de zuurstof door je lijf stromen. Probeer te voelen waar jij blokkeert zonder daar een oordeel over te hebben.

Stap dichterbij

Door wat er allemaal gebeurt, verander jij ook. Dat is niet verkeerd of slecht. Dat is heel natuurlijk. Het is onderdeel van mens zijn. Van je eigen ontwikkeling. Geef eraan over en vertrouw erop dat het goed is. Dat je geen invloed hebt op wat er om je heen gebeurt. Maar wel hoe jij ermee omgaat. Dat je mag voelen wat je voelt. Hoe makkelijk, zwaar of ingewikkeld dat ook lijkt of is. En vraag waar nodig om hulp. Dat is een teken van kracht.

Zie deze tijd als een mooi moment om dichter bij jezelf te komen. Om grote of juist piepkleine stappen te zetten. Zelfs in deze bijzondere en bizarre tijd. Of misschien wel júist nu. Gun het jezelf.