De hele dag maak je keuzes. Bewust of onbewust. Wat ga ik eten? Wat trek ik aan? Wie bel ik? De meeste besluiten neem je zonder echt over na te denken. Uit routine of op basis van ervaring. Bij sommige keuzes sta je langer stil. Want als het grote gevolgen heeft, kun je er maar beter iets langer mee bezig zijn. Als aanstaande ouder sta je voor misschien wel de grootste keuze uit je leven, namelijk ‘Welke naam geef ik mijn kind?’. En als je niet kunt of wilt weten wat het geslacht is, zijn er zelfs twee namen die je moet kiezen. En die keuze heeft levenslange gevolgen. Want een naam is iets dat je je leven lang met je meedraagt. Dat is wie je bent.

Inspiratie

Mijn eigen naam vind ik nog steeds bijzonder. Net als de herkomst ervan. Behoorlijk creatief hebben mijn ouders daarvoor gebruik gemaakt van een bestaand boek dat vrijwel iedereen in Nederland kent. Dit boek vol namen kwam in 1952 voor het eerst uit in het buitenland. In 1978 werd het ook in Nederland uitgebracht. En ik durf te wedden dat uit elk huishouden iemand het boek wel heeft gezien of bekeken. En tot op de dag van vandaag bestaat het boek steeds, al is het digitaal. De naam Bjelke is een Zweedse naam en hebben mijn ouders voor het eerst gezien in de IKEA gids. Na een broer en zus met een naam beginnend met de letter B, kon de naam van de derde telg van het gezin natuurlijk ook alleen maar met deze letter starten. In het ‘namenboek’ van de IKEA werd uiteindelijk mijn naam gevonden. En ik ben er nog elke dag blij mee. Al heb ik mijn naam in mijn leven vaak moeten herhalen of spellen, of allebei. En regelmatig werd ik dan tóch anders genoemd. Dat hoort er voor mij nou eenmaal bij. Natuurlijk heb ik vroeger aan mijn ouders gevraagd welk IKEA product mijn naam droeg. Jammer genoeg wisten ze dat niet zeker meer. Of een lamp of een spiegel. Welke van de twee het ook was, dat maakte me niet uit. Het verhaal alleen is al mooi genoeg zonder te weten wat het is.

Verrassing

Tot het moment dat mijn man (toen nog vriend) mij in 2017 een cadeau geeft. Zomaar. Verrast maak ik het open. Het is een ingelijste afbeelding. Een pagina uit de IKEA gids. Met daarop… Ik ben even stil. Huh? Hè? Wat is dit? En dan zie ik het. Rechts op de pagina. Tussen allemaal andere afbeeldingen. Daar staat ie. Of beter gezegd, daar staat ze. Ik krijg een grote lach op mijn gezicht. Wat een fantastisch cadeau! Een lange spiegel in een lijst van lazuurverf behandeld notenbruin, met twee handige legplanken. En daaronder staat het. In hoofdletters nog wel. Dit product uit de IKEA gids van 1979 draagt mijn naam: BJELKE. Wauw! Misschien vinden sommige van jullie die reactie overdreven. Maar voor iemand die als kind altijd op zoek was. Die elke vakantie, waar dan ook, teleurgesteld door souvenirwinkels vol met potloden, sleutelhangers, mokken liep omdat ze nooit haar naam hadden. Voor haar, voor mij dus, is dit echt een ding.

Metafoor

En dan blijkt de Bjelke ook nog een spiegel te zijn. Met twee handige opbergplanken. Het kan niet symbolischer voor wie ik ben en wat ik (nu) doe. Een meer dan passende metafoor. Een opgeruimd type, die ervan houdt als dingen praktisch zijn. Net als die twee opbergplanken. Waar je spullen op kunt zetten. Waardoor de boel lekker opgeruimd is. Maar die spullen liggen wel voor het grijpen, lekker praktisch dus! En dan de spiegel zelf. Die klopt ook helemaal. In mijn praktijk spiegel ik met coaching anderen in de zoektocht naar zichzelf. Vanuit positiviteit en op de manier die bij hem of haar past.

Confrontatie

Ook ik word continue gespiegeld. Of ik het nu leuk vind of niet. Want spiegelen is confronterend. En daardoor niet altijd even fijn. Want het zegt heel veel over je en zorgt er vaak voor dat juist de mindere punten worden uitvergroot. Onze kinderen zijn mijn belangrijkste spiegels. Die zijn heel puur. Toen ik op mijn dieptepunt zat, hielpen ze mij onbewust. Zij lieten, en laten mij nog steeds, zien hoe je in het moment kan leven. En hoe je kunt genieten van kleine dingen. Maar ook mijn man, familieleden en vrienden zijn gigantische spiegels. En dat is soms even pijnlijk. Maar tegelijkertijd ben ik er ook dankbaar voor. Want dat helpt mij groeien. En andersom werkt het natuurlijk net zo.

Alles weerkaatst

Let er maar eens op als je in contact bent met iemand. Het valt je waarschijnlijk niet meteen op, maar alles laat je iets zien over jezelf. Zelfs de mensen die je tegenkomt op straat spiegelen je. Een vrolijk gezicht krijgt meestal een ‘goedemorgen’. Een nors gezicht niet. Dit ligt natuurlijk aan de oppervlakte. Maar het kan ook veel dieper gaan. Dat is nóg pijnlijker maar ook daar kun je iets mee doen. Hoe? Daar laat ik je een volgende keer meer over weten. Rest mij alleen nog deze vraag: Wie zijn jouw grootste spiegels?