“Als meisje droomde ik nooit over trouwen, niet over een mooie jurk of een groot feest.
Anders dan voor vele andere vrouwen, is dat voor mij nooit een hartenwens geweest.
[…]”
Dit waren twee jaar geleden de eerste woorden van mijn gelofte aan jou. Die kwamen vanuit mijn diepste. Zo voelde het namelijk echt. Want ik had niet gedacht dat ik deze dag ooit zou beleven. Maar jij brak door al mijn muren en zorgde ervoor dat ik me voor het eerst écht verbonden voelde en ook echt verbonden wilde zijn. Met jou. Samen. Voor de rest van ons leven.
Liefdesdag
19-1-’19 was de dag. Een datum met prachtige cijfers die in balans zijn. Want wat houden we daar beide van. Het werd onvergetelijk. Tijdens deze dag die wij ‘Liefdesdag’ hadden genoemd, vierden wij onze voorbestemde liefde. Voor elkaar en met elkaar. En niet alleen dat. Als verrassing voor alle aanwezigen zeiden wij op deze bijzondere dag ook officieel ‘ja’ tegen elkaar. Zo puur, zo liefdevol, zo ongelofelijk mooi.
Het was een ijskoude winterse dag waarop de zon volop scheen. Precies het weer waar wij allebei zo van houden. Iets dat we kennelijk verdienden en mochten ontvangen. Een prachtig en passend begin van onze verdere reis samen. In voor- en tegenspoed. Niet wetend dat we deze beide in datzelfde jaar zo intens zouden gaan meemaken.
In voor- en tegenspoed
Maar er is niemand anders met wie ik alle hoogtepunten en diepe dalen had willen beleven. Meant to be en in ons geval Meant2B (omdat onze beide voornamen met een B beginnen) is hoe het vanaf onze eerste date voelt. En nog steeds. Elke dag. Elk moment. Nu we deze eerste twee intensieve jaren huwelijk samen hebben getrotseerd, kunnen we zeker weten alles aan. Wij moesten in elkaars leven komen. Daar ben en blijf ik van overtuigd. Ik hou van jou.
