Een week geleden liet ik heel Nederland meekijken in mijn verleden. De zwaarste periode van mijn leven was opeens openlijk toegankelijk voor iedereen. Mochten er ooit vragen zijn geweest, dan zijn die hiermee beantwoord. Door mijn verhaal heel open te delen. Vanuit ervaring. Vanuit mijn hart.
Ongelofelijk veel reacties waren het gevolg. Veelal positief en liefdevol en daar ben ik al die mensen die de moeite namen om te reageren heel dankbaar voor.
Waarom
Er is ook een aantal lezers dat zich afvroeg waarom ik nu zo nodig dit verhaal, mijn verhaal, in het Nederlands’ grootste vrouwenblad moest delen.
Ook voor deze reacties ben ik dankbaar. Misschien nog wel veel dankbaarder juist. Maar waarom?
Omdat ik geloof in ‘Delen helpt helen’. En dat werkt twee kanten op:
1) De nachtmerrie die mijn leven acht jaar geleden was, zette alles op z’n kop. De achtbaan waar ik toen instapte was keihard en turbulent. Maar doordat ik wat er gebeurde (uiteindelijk) durfde te delen met mijn omgeving, hielp mij met het verwerken ervan. Het hiep mij helen.
2) Dagelijks zijn er ongelofelijk veel mensen voor wie, door welke reden dan ook, hun leven op z’n kop komt te staan. Die zonder het te willen in een achtbaan stappen en niet weten waar deze hen brengt. Door mijn verhaal te delen, hoop ik hen een sprankje hoop, moed, vertrouwen en kracht te geven. Want uit ervaring weet ik dat er betere tijden komen. En dat op een dag de zon ook weer gaat schijnen.
Mooier
Met het delen van mijn verhaal in de Libelle heb ik me kwetsbaar opgesteld. Kwetsbaarder dan ooit. En ik hoop dat velen dit voorbeeld durven volgen. Al is het in je eigen omgeving.
Samen maken we de wereld elke dag een beetje mooier.
