Waarschijnlijk krijg ook jij met enige regelmaat de vraag hoe het met je gaat. Van je partner, je zoon of dochter, je vader, je zus een vriend of vriendin of een bekende die je spontaan tegenkomt. Het kan natuurlijk ook op een andere manier geformuleerd zijn zoals ‘Alles oké?’ ‘Alles goed?’ of ‘Gaat ie lekker?’. Ben jij je bewust van het antwoord dat je op deze vraag geeft?

Meestal zeggen we ‘goed’, ‘prima’ of ‘wel oké’. Omdat we dan hopen dan dat het gesprek beëindigd wordt of in ieder geval snel op een ander onderwerp overgaat. Maar diep van binnen voelt het soms helemaal niet zo goed als we zeggen. Het liefst zouden we op zo’n moment juist willen schreeuwen, schelden of in huilen willen uitbarsten. Want dat is hoe het soms echt voelt. Dat is waar je op dat moment echt behoefte aan hebt. Toch doe je dat niet. Waarom eigenlijk niet?

Oppervlakkig

Iedereen heeft zijn of haar eigen drijfveren om op deze indringende vraag, een kort en ontwijkend antwoord te geven. Want wat voelt het ongemakkelijk. Wat komt het dichtbij. En wat kan deze vraag precies de verkeerde snaar, of beter gezegd de gevoelige snaar, raken. Dat plekje dat we zo graag verborgen willen houden. Voor iedereen om ons heen. Voor vreemden en dierbaren. Maar vooral voor onszelf.

Grappig eigenlijk dat zo’n belangrijke vraag als hoe het met je gaat, vaak zo’n oppervlakkig antwoord krijgt. Toch zal ook jij je herkennen in een of meerdere van de volgende redenen daarvoor

• Tijd
  Er is gewoonweg geen tijd om uitgebreid antwoord te geven. Want je hebt nog zoveel te doen. Of de kinderen staan aan je te trekken. Of je moet de bus halen of die ellendige file lonkt.
• Schaamte
  Je schaamt je dat het (weer) niet goed met je gaat en durft het daarom niet te zeggen. Stel je voor wat de ander daarvan denkt. Of je ontkent ook naar jezelf toe dat het even niet zo lekker loopt en kunt het daarom niet je mond uit krijgen.
• Lastpost
  Het laatste dat je wilt is dat mensen die dichtbij je staan zich zorgen om je maken. Want jouw problemen zijn jouw problemen, toch? En de anderen hebben al genoeg aan hun hoofd dus wil je hen niet tot last zijn. Stel je voor.
• Onbegrip
  Omdat niemand jou is of jouw leven leidt, kan de stap om je te uiten over wat je bezighoudt of hoe je je voelt erg groot zijn. Soms kun je simpelweg niet goed uitleggen wat er speelt en denk je dat anderen je toch niet zullen begrijpen.

Kwetsbaar opstellen

Welke van de bovenstaande redenen je ook hebt om niet open en eerlijk op de vraag te reageren, het is oké. Zolang je er zelf maar geen last van hebt. En daar wringt het juist zo vaak. Want je hebt er wel degelijk last van. Misschien niet bij die bekende die het terloops aan je vraagt, maar wel bij je ouders, andere familieleden, dierbare vrienden of niet te vergeten je partner.

Delen hoe het met je gaat heeft niets te maken met zwak zijn of je probleem bij de ander leggen. Het gaat erom dat je je kwetsbaar op mag stellen en waar nodig de hulp van een ander mag inroepen. Ook al kan die ander je probleem niet oplossen, het uitspreken en delen ervan is al een eerste stap in de goede richting.

En dat is precies waar het begint. Bij jou. Dat jij erkent dat er iets speelt dat je bezig houdt. Waar jij je niet prettig bij voelt. Dat jou verdrietig, boos of ongelukkig maakt. En wat dat ook is en hoeveel invloed je daar ook op hebt, de oplossing ligt niet in het verzwijgen. In het doen alsof alles op rolletjes loopt, alsof alles prima gaat.

De rollen omgedraaid

Pas als je jezelf toestaat het toe te staan, komt er ruimte voor wat er daadwerkelijk speelt. Bedenk maar eens hoe jij je voelt als je aan de andere kant staat. Als jij degene bent die vraagt hoe het met de ander gaat. En deze om een van de genoemde redenen zegt dat alles oké is. Terwijl dat achteraf helemaal niet zo blijkt te zijn.

Wat doet dat met je? Vind je dat vervelend? Voel je je misleid? Had je de ander graag geholpen met wat er dan ook speelt? Of vind het je wel prima dat je eigenlijk geen eerlijk en oprecht antwoord krijgt?

En jij?

Hoe dan ook is het interessant om van jezelf te weten wat je daarvan vindt. En te beseffen dat jouw antwoord dus ook een dergelijke uitwerking op een ander kan hebben. Zonder dat je dat vervelend bedoelt. Zonder dat je daar kwaad mee wilt doen.

Maar de allerbelangrijkste vraag die je kunt stellen is natuurlijk ‘Hoe gaat het met mij?’ Zo moeilijk of makkelijk als het is. Ben eerlijk tegen jezelf en sta open voor het antwoord. Doe dat uit respect en liefde voor jezelf.