Wat willen we snel. Zo snel. Te snel. Liever vandaag dan morgen. En liever gisteren dan vandaag. Het moet nu geregeld worden. Nu weg zijn. Toch? Maar zien we dan wel alles? Gaan we dan wel diep genoeg? Dat verhaal over dat topje van de ijsberg…ken je dat?

Top van de ijsberg

Dat verhaal maakte ooit enorm veel indruk op mij. Het was tijdens een werk gerelateerde training over ‘persoonlijke profilering’. Het plaatje van de ijsberg in het water kwam groot in beeld en ik vond het mooi. Het waren de begeleidende woorden van de trainster die het betekenisvol maakte.

“Het deel boven water proberen we te fixen. Zodat we niet naar het deel onder water hoeven te kijken.”

En dat was het. Dit was wat ik deed. Waar ik mezelf altijd op focuste. Ik probeerde alle pijntjes, alle negatieve gevoelens, alle emoties continue te fixen. Te fixen! Omdat ik er last van had en dat niet wilde. Het snel oplossen van het probleem dat speelde, zorgde slechts tijdelijk voor lucht. Maar na een tijdje komt dezelfde pijn weer naar boven. Misschien op een andere manier. Op een andere plek. Maar met dezelfde kern. Vanuit dezelfde bron.

Kleine stappen

Alleen door het écht aan te gaan en dus ook ónder de waterrand te kijken, ervaar je structureel lucht. Wordt dat wat jou al weken, maanden en soms zelfs jaren in de weg zit en belemmert, opgelost. Maar af en toe lijkt dat stuk onder water te groot om echt mee aan de slag te gaan. Dan wordt je al moe en bang bij het idee. Probeer als je dit denkt, te focussen op kleine stappen. Dan is alles te doen. En geef het tijd. Want het heeft vaak jaren gekost om een probleem te worden. Dan verdient het ook tijd om weer opgelost te worden. Vertrouw het proces. En jezelf. Daar zit jouw kracht.